Friday, September 18, 2009

Hirçok çû serdana şarêdarê Sûrê Abdullah Demirbaş


Belkî hûn dizanin, ez ji bo kar hatime Amedê, ez ê li ser pirsa kurd çend raporên cuda amade bikim.

Wê rojê hevdîtîna min bi serokê şaredarîya Sûre, Abdulla Demirbaş, re hebû. Min Jîndika xwe û Micke jî bi xwe re birin. Deh deqeyên pêşî em her çar bi hev re rûniştin, lê ji şaredar pirtir akvaryûma masîyên wî bala Jîndikê kişand. Ji xwe paşê, dema ku min dest bi hevpeyvina xwe kir, Micke Jînda bir derva.

Li vir, hem yên nas hem yên nenas herkes ji Hirçokê hez dike. Mirovên ku em nas nakin jî li orta rê dikarin erebeya Jîndayê bisekinînin û wê maç bikin. Ji bo min kêfeke mezin e ku li welatê min ewqas pir ji zarokan hez dikin, Ew hezkirin li ba her cûre temenî eynî ye, ji kal û pîran bigirin heta xortên zaningehan.

Li Swêdê ev yek ne wusa ye. Yanê helbet zarok tên hezkirin, lê mirov zarokên xerîban maç û hembêz nake. Li Swêdê di navbera xelkê de dîstansek (mesafe) heye. Keça min di vî warî de piçekî swêdî ye, ji ber ku ew hez nake dema ku mezin wê hembez dikin, bi teybetî yên nenas. Ji ber ku hînî vê yekê nebûye. Lê dema zarokek nêzê wê dibe, gelek kêfa wê tê û dide lotikan

No comments:

Post a Comment