Hirçoka me ji cîyê dayikbûna min, ji Diyarbekirê, vegerîyayê cîyê xwe yê dayikbûnê, Stockholmê. Ev wêneyê me yê dawî ye ji Diyarbekirê. Ez û Jînda di balafirê de ne û di serê min de fikrên cuda çerx dibûn. Kêfxweşî, lê her weha xemgînî jî. Ji ber ku min dizanibû ku em ê vegerin ser jiyana xwe ya bi rutînên rojane, wek mînak ez her roj sibê zû diçim kar û êvarê têm. Vê sibê dema ez derketim (07.30) Jînda hîn di xewê de bû û vê êvarê dema ez hatim (19.15) Jîndik raketibû. Min îro çavên wê yên belek nedîtin...
No comments:
Post a Comment