Li Amedê me ji xwe re cîyek nuh kifş kirîye: Ekin Park, li taxa Dîcle Kentê. Park 200 metre ji mala me dur e û ji aliyê jinên rêxistina SELÎSê û Şaredariya Kayapinarê ve tê birêvebirin.
Li vir jî kursîyên ji bo zarokan tune ne, lê xem nake ji ber ku li vir em li ser çîmê li ser mînderan rûdinin. Ev yek, wek hûn di wêne de jî dibînin, ji me pirtir kêfeke mezin dide Hirçoka me! Hele xwarına wan! Ma çiqas xweş e.
Hêdî hêdî em cîyên baş yên ji bo zarokan kifş dikin. Ne ku li vir cîyên wusa qet tune ne, hele li Dicle Kentê gelek park hene. Lê ji bo dê û bavên ku xwediyê zarokên ku di temenê Jîndikê de ne rehet nine. Ez hîn nizanim, gelo ez ê paçê Jîndayê li ku bigorim. Ku ez li navenda parkê bigorim – ku min cend car kir jî – belkî neçe xweşîya xelkê, lê tu alternatîfeka din jî tune ne.
Li vir jî kursîyên ji bo zarokan tune ne, lê xem nake ji ber ku li vir em li ser çîmê li ser mînderan rûdinin. Ev yek, wek hûn di wêne de jî dibînin, ji me pirtir kêfeke mezin dide Hirçoka me! Hele xwarına wan! Ma çiqas xweş e.
Hêdî hêdî em cîyên baş yên ji bo zarokan kifş dikin. Ne ku li vir cîyên wusa qet tune ne, hele li Dicle Kentê gelek park hene. Lê ji bo dê û bavên ku xwediyê zarokên ku di temenê Jîndikê de ne rehet nine. Ez hîn nizanim, gelo ez ê paçê Jîndayê li ku bigorim. Ku ez li navenda parkê bigorim – ku min cend car kir jî – belkî neçe xweşîya xelkê, lê tu alternatîfeka din jî tune ne.
No comments:
Post a Comment